‘Je bent er goed in, Diana,’ zei een vriendin me. ‘Je bent er goed in en daarom tijd om weer een nieuwe taartpunt aan te snijden.’ En ze heeft gelijk.
Ik ben gestart met ontdekken of het me lukte om mijn Luisterkind Methode over te brengen op anderen. Ik ben rustig gestart, en heb geoefend en gekeken en bijgesteld en ervaren. Zo gaandeweg de cursusgroepen mocht ik ervaren wat er kon ontstaan. Wat wel en niet paste, hoe de groepen met elkaar en ieder afzonderlijk in elkaar stak. Waar de wereld openging voor cursisten op delen van hun leven waar ze nog nooit geweest waren. Niet enkel het overbrengen van de Luisterkind Methode, maar het stimuleren en enthousiasmeren werden kernwoorden van de cursus. Het behapte steeds een stukje meer en mijn groei zag ik daar in gereflecteerd worden.
Het voelde goed, ik onderzocht en ontdekte, mocht het op mijn eigen tempo doen. Niemand die me duwde of tegenhield. En nu, zo’n tweeënhalf jaar verder is het goed, voelt het als een krachtige, prachtige basis. Voor mij helemaal inzichtelijk en wanneer ik de opleiding aan het geven ben voelt het me als jas die gegoten zit. Het is me eigen, ik voel me als een vis in het water en het stroomt en loopt zoals ik het bedacht en voorzien had.
‘Je bent er goed in en daarom tijd om weer een nieuwe taartpunt aan te snijden’. De woorden van mijn vriendin echoën na in mijn energie. Het is tijd om door te stappen, om voor mezelf weer nieuwe uitdagingen op te pakken en aan te gaan. Vooruit is de sleutel naar wat er nog meer voor me ligt. Gedragen door mijn passie en het gevoel dat er nog veel meer te ontdekken valt. Stilstaan is geen optie, doorgaan is wat fijner voelt. Het heeft een aanloopje nodig. Leren loslaten van wat staat en wat goed voelt en ruimte maken voor wat er aan komt. Ook dat voelt goed maar is nog niet tastbaar genoeg en voelt me nog wat spannend. Vertrouwen is het sleutelwoord, waarin ik mijn kracht mag en kan vinden. Durven overbruggen van stukjes die ik nog niet ontdekt heb. Voelen waar mijn kracht nog verder ingezet kan worden. Het gaat niet om ontevreden zijn met wat ik al heb, nee het gaat er om dat ik nog sterker van mijn levenspad ga genieten en er nog meer uit ga halen.
Voelen waar je leven je brengt, maakt dat kracht ontstaat en passie kan zegevieren. Doorgaan, gewoon vanuit liefde voor mijn leven. Of dat zo gewoon is? Voor mij wel! Neem de dagen zoals ze komen, kijk waar je pad je gaat brengen en ook al is dat nog niet helemaal duidelijk, trek je wandelschoenen aan en ga! Niet terugdeinzen voor twijfel of vragen. Het komt allemaal vanzelf wel in het juiste paadje uit.
Mijn taart heeft nog wat stukken te gaan en de eerste heb ik volop bekeken, van genoten en benut. Nu op naar de volgende, die vast ook zo lekker en fijn is als de eerste. Niet twijfelen, genieten en buiten mijn comfortzone. Alles mag komen zoals het bedacht en gepland is.
Niemand neemt me deze eerder gelopen stukken nog af en mijn kracht maakt dat ook de volgende stappen vol passie en magie genomen mogen worden!
