Ik merk dat ik geïrriteerd blijf. Ik probeer het wel te keren, maar brrr…
Is het wel irritatie, eigenlijk? Of is het een roep vanuit mijn lijf, dat het zo niet langer kan? Plak ik daar het woord irritatie op? Ik doe mijn ogen dicht en ben een paar seconden heel erg stil.
Dan voel ik het opkomen, vanuit het middelste puntje van mijn lijf….. een zacht geklots … Nee, ik heb niet teveel water gedronken. Dit voelt ook anders. Het is een soort klotsen wat je bij van die riviertjes hebt. Dat er een strominkje is en dat strominkje zorgt dat er langs de waterrand ‘geklotst’ wordt … een herhalend geluid: klots klots.
En dan voel ik dat het gevoel gaat stromen, blijkbaar geef ik het de ruimte. Ik voel mijn lichaam warm worden, steeds verder en verder. Waar gaat het naartoe, en waar komt het vandaan? En met mijn ogen dicht zie ik dat er kleuren ontstaan; geel en blauw en rood en groen. Ik geniet ervan, het maakt me rustig, het geeft me warmte.
Waar is die irritatie nu gebleven? Even spiek ik tussen mijn wimpers door, even terug de wereld in. Maar nee, de irritatie blijft weg. Ik glimlach, dat is fijn.
Maar wat is dit dan eigenlijk? Ik voel dat het een stuk van mezelf is. Mijn IK, mijn innerlijke Ik, die aangeeft dat het mag stromen, dat het gehoord en gezien en gevoeld mag gaan worden. Dat deel van mij wat aandacht wil. Geen hoofd, maar hart, stromingen die mogen ontstaan zodat ik geen irritatie meer voel, maar mee mag gaan op wat ik wil, op waar ik wil zijn, op wat er voor me ligt. Ik ben de creator van mijn eigen geluk en als er irritatie is, dan kan ik naar binnen, voelen wat ik wil; van binnen.
Een glimlach op mijn gezicht. Als ik me ergens aan irriteer is het tijd om het vanuit mijn binnenste aan te gaan, te gaan transformeren. Geen boosheid nodig, geen wroeging of angst. En ik ga het aan, ik ga de vorm zoeken die kinderen nodig hebben om zichzelf nog beter te kunnen laten zien. Ik ga ze die hand bieden, omdat ik ze dat geluk wil geven waar ze zoveel recht op hebben!
En met dit gevoel ga ik mijn hoofd aanspreken en die mag concrete stappen bedenken, waarbij mijn warme, fijne en kleurrijke gevoel nog steeds de boventoon mag houden. Een fijne samenwerking!
Dank aan mijn lichaam, dank aan het klotsen, dank aan mijn ZIJN, want daarmee kom ik vooruit!
