Verdwalend in woorden

Verdwalend in woorden
Ervaar ik de pijn 
En vraag me af
Waarom niet met elkaar 
In plaats van tegen

Verdwalend in woorden
Met kleine stapjes door mijn huis
Mijn huis biedt de bescherming
Tegen dat 
Wat er buiten gebeurt

Verdwalend in woorden
Vraag ik me af 
Of het aan mij is
De pijn te beschrijven
Die ik zie, overal om me heen

Verdwalend in woorden
Zie ik mooie vrouwen
Rechtop staan, genieten
En vanaf de andere kant
Bespot en bespuugt worden

Is het aan mij?
Als ik zie hoe men elkaar
In no time probeert te kopiëren?
Als ik zie hoe ego’s groot zijn
Terwijl de monden anders beweren?
Is het aan mij?

Is het aan mij
Wanneer men het eigen gewin
Boven het gezamenlijk goed zet?
Waar te beginnen
Als er niet geluisterd wordt?

Verdwalend in woorden
Zet ik mijn theekopje op de tafel
Hier voel ik de rust
Hier is het goed

Verdwalend in woorden
Zoek ik naar zinnen
Maar schud mijn hoofd
Ik begrijp ze niet meer

Afgunst, overtroeven, pijn en verraad
Geen gunnen meer 
Maar verwoed stoeien 
Om datzelfde te behalen
En liever zelfs nog wel meer
Zonder weet van wat er echt voor nodig is

Verdwalend in woorden
Omdat ik niet meer weet
Ik wil wel, zeker
Maar de woorden lijken ontoereikend
En voelen als pluisjes 
die weggeblazen worden door de wind

Verdwalend in woorden
Voel ik mijn hart
Voel ik het stokken van mijn adem
En wil ik zo graag zeggen
Laat los, en blijf bij jezelf

Ik heb het geprobeerd
Maar ik lijk de woorden niet te vinden
Zoek ik misschien niet hard genoeg
Of mag ik het niet zeggen?
Is het niet aan mij
Of weet de ander 
niet meer te luisteren?

Ik verdwaal in mijn woorden
En drink mijn thee
Veilig in mijn huis
Hier vind ik rust
Maar buiten gaat het door