Het is vaak hetzelfde met die beschuitrollen. De eerste en de laatsten zijn nagenoeg altijd kapot. En ook vanmorgen kreeg ik de laatste twee niet heel uit de beschuitbus. Soms vind ik het wel leuk om ieder stukje te besmeren met roomboter en er dan een beetje hagelslag op te strooien.
Vanmorgen kwam er een ander beeld omhoog; vroeger aten wij beschuiten in de yoghurt en dat vond ik altijd erg lekker. We aten het niet vaak, gewoon zo nu en dan. Misschien ook omdat de beschuiten kapot waren? Ik weet het eigenlijk niet.
Ik stapte met dat beeld vanmorgen direct terug in de tijd. We hadden het thuis financieel niet al te ruim. Maar er was wel altijd te eten en nu zie ik wel eens hoe mijn ouders creatieve oplossingen hadden bedacht. Op vrijdag kregen we gebakken ei mee op ons brood naar school. De vleeswaren waren zo aan het eind van de week gewoon op. Mijn moeder haalde zaterdags weer nieuw. Ook rijst met boter en suiker was zo’n gerecht wat nagenoeg niets kostte. En o wat vond ik het lekker. En speculaasjes op brood, er zitten heel veel speculaasjes in een pak. Ze pakten het slim aan, eigenlijk zonder dat we het door hadden dat het toch ook wel keuzes waren die gemaakt werden vanuit tekorten. Maar ik heb er niet minder lekker door gegeten.
De vrijdag associeer ik nu nog met grote regelmaat met ei op brood. Als we rijst gegeten hebben en er zit nog wat rijst in de pan, dan komen boter en suiker nog wel eens tevoorschijn en vanmorgen heb ik mijn kapotte beschuiten met een glimlach in een bakje met yoghurt gedaan. Even terug in de tijd, even terug in mijn ouderlijk huis. En ik kan je zeggen dat het met die fijne herinneringen nog lekkerder smaakte.
