• Biografie
  • Boeken
  • Programma’s en Trainingen
  • Media
  • Boekingen
  • Luisterkind
  • Contact
Menu
  • Biografie
  • Boeken
  • Programma’s en Trainingen
  • Media
  • Boekingen
  • Luisterkind
  • Contact
28 mei 2021 door Diana Hendriks
Blog

Een moeder verloren, een tante verloren

Een moeder verloren, een tante verloren
28 mei 2021 door Diana Hendriks
Blog

Ik lees de woorden op mijn app: ‘Mijn moeder is gisteravond overleden.’  Morgen, de 29e is het alweer 32 jaar geleden dat mijn moeder overleed. Haar moeder en mijn moeder zijn schoonzussen geweest. Onze moeders waren tegelijkertijd zwanger van ons. Zij en ik verschillen dan ook maar drie dagen als geboortedag. Hoe bijzonder is dit dan ook weer.

Een ongeluk. Vrachtwagen. Fiets. Een dorp op z'n kop

Ik bel haar en vertel hoe het werkt vandaag; bloemen regelen, kist, muziek, kaarten. Ik besef me de afgelopen jaren steeds vaker dat wij nu de leeftijd hebben dat onze ouders komen te overlijden.
Mijn vader is twaalf jaar geleden overleden. Mijn moeder stierf toen ze eenenvijftig was. Dat is geen leeftijd om dood te gaan. Dat is ook geen leeftijd om je man en je twee dochters en zoon achter te laten.

Ik was tweeëntwintig, woonde net drie maanden met mijn toenmalige man in een stadje in het midden van het land. Getrouwd, koopwoning, opleiding tot schoonheidsspecialiste aan het volgen. Ik weet het allemaal nog goed. De klap was gigantisch. Ongeluk. Vrachtwagen, fiets. Een dorp op z’n kop. Een moeder verloren.

Er is nog veel meer wat er ook niet is geweest

Het is raar om geen moeder meer te hebben. Bij mij slijt het ook niet zo snel als men zegt dat het door de jaren heen kan gaan. Ik prijs me geregeld gelukkig dat mijn moeder geen lang ziekbed heeft gehad. Daarbij is er aansluitend aan haar overlijden nog heel veel meer wat er ook niet is geweest.

Tweeëndertig jaar geleden at ik vandaag pannenkoeken. Terwijl zij vandaag met haar familie gaat nadenken over de uitvaart, ga ik morgen een bosje bloemen kopen voor mijn moeder. Morgen tweeëndertig jaar geleden kreeg ik een heel naar telefoontje, golfden emoties binnen één seconde voluit naar buiten en voelde ik per direct de vloer onder mijn voeten wegzakken.
Ik woon nu sinds lange tijd weer vlakbij mijn geboorteplek, rijd nu geregeld over de kruising van het ongeluk. Vandaag herbeleef ik ‘toen’.  Haar moeder en mijn moeder, over en weer tantes van elkaar.
Een moeder verloren, een tante verloren. Toen en nu. Zowel zij als ik.

Vorige artikelToen ontving ik een persoonlijke uitnodiging van Herman van VeenVolgende artikel De huisarts had niet zo'n fijn bericht, de rest hoorde ik niet meer

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Zoeken

Volg mij

Meest recent

Mensen met dementie hebben ook wensen12 maart 2022
Als je niets verwacht kan het duren9 januari 2022
Luister jij wel echt?11 november 2021

CATEGORIEËN

  • Blog
  • Nieuws

Tags

actie Artikel bedrijf België bloemen boek cadeautjes durven energie feest geluk groei groeien hart innerlijk inzicht inzichten keuze kiezen kinderen kinderloos kinderwens kracht lichaam liefde luisteren luisterkind luisterkindwerkers ondernemen ontwikkeling opleiding ouders passie pijn samen samenwerken samenwerking schrijven schrijver valentijn verdriet vertrouwen vianen vlaanderen wereldwijd

PRAKTISCHE INFORMATIE

  • Algemene voorwaarden
  • Klachtenprocedure
  • Privacyverklaring

CONTACT

Diana Hendriks
Coenecoop 3B6
2741 PG Waddinxveen

KvK: 32133801

COLOFON

Fotografie: diverse ouders, Diana Hendriks,
André Hanekamp en Carine Goris.

Website ontwikkeling en onderhoud:
dees'art beeldvorming | Dees Gerrits.

Vind me

2012 - 2023 © copyright: Diana Hendriks

Categorieën

Laatste Nieuws

Laatste Blogs

Mijn Account

  • Dashboard
  • Bestellingen
  • Downloads
  • Adressen
  • Accountgegevens
  • Uitloggen

Winkelmand

Winkelwagen

Cleantalk Pixel