Ik kan mijn voeten niet volgen

Het kwam ter sprake op een feestje, waar Annelies en ik elkaar tegenkwamen. Ik wist dat haar broer Bart in een gesloten instelling zat. Hij was verstandelijk beperkt en had een stoornis in het autistisch spectrum. Ze vertelde me dat het nagenoeg onmogelijk was om contact met Bart te krijgen.

Ze had vaak genoeg aan de begeleiding van zijn afdeling gevraagd hoe het met hem ging. Zij vertelden alleen over Bart wat ze zagen. Logisch ook. Maar hoe het nu echt met Bart ging… ze wilde het zo graag weten. Hij was veel op zichzelf, geen oogcontact, deed wat er gedaan moest worden en daar hield het mee op. Het was een zachte man, hield niet van herrie en genoot van een heerlijk warm bad.

We spraken af dat ik via mijn Luisterkind Methode contact met Bart zou maken en zou horen hoe het echt met hem ging en of er wellicht wat dingen waren die hij graag anders gezien zou hebben. Annelies zocht een begeleidster uit, die wel wat met ‘dit vage gedoe’ had en vertelde wat de plannen waren. Ze vroeg of ze mee wilde werken als Bart aan zou geven wat hij anders wilde. De dame, ik noem haar Maaike, stemde enthousiast in. Graag zelfs! Door zijn autisme was er nagenoeg niet te communiceren met Bart. Van oogcontact was al helemaal geen sprake. Ze vond het ondanks dat wel een fijne en rustige man.

Ik kan mijn eigen voeten niet volgen

Op het moment dat ik in de energie contact zocht met Bart, werd ik overspoeld door liefde. Wat een prachtige man zag ik hier. Totale rust ging er van hem uit. Hij was ergens in de 40, een lange slanke man met donker kort haar. Op de foto die ik ontvangen had keek hij weg van de camera, ik had niet anders verwacht.
Ons contact op zielsniveau kwam snel tot stand. Ook hier voelde ik de rust, de woorden werden langzaam op mijn laptop getikt, geen haast, ze voelden als overdacht. Ik vertelde dat Annelies gevraagd had om met hem te praten. Dat ze benieuwd was hoe het met haar broer was.

Hij vertelde me dat hij het erg leuk vond dat zijn zus zo begaan was met hem en dat ik haar kon vertellen dat hij gelukkig was. Dat alles goed ging. Toen ik vroeg of hij iets aangepast zou willen hebben, was hij verbaasd. Mocht hij dat zomaar zeggen? Konden er dingen in zijn omgeving serieus veranderd worden? Als dat echt zo was, dan wilde hij wel graag na het badderen wat langer in het bad blijven liggen, hij wilde iets vaker naar buiten en hij kon zijn eigen voeten niet volgen. De eerste twee begreep ik, maar bij de laatste kwam er toch wel een vraagteken naar boven. Hij legde me uit dat het tempo altijd zo hoog lag. Snel lopen. Hij kon zijn eigen voeten niet volgen, het ging hem te snel en hij zou het erg fijn vinden als het allemaal iets langzamer zou kunnen. Duidelijk. Ik bedankte hem voor het fijne gesprek en zou kijken wat we zouden kunnen aanpassen. Een blije Bart, die hartelijk afscheid nam.

Wat Bart nog nooit gedaan had gebeurde; hij zocht contact!

Het waren wensen die redelijk eenvoudig door Maaike veranderd konden worden. Een extra wandelingetje buiten, iets langer in bad, geen probleem. Ze wist nu dat hij het heerlijk vond en dat gaf haar ook een tevreden gevoel.
Tot ze op een dag met Bart door het gebouw liep en een zaal wilde oversteken. Ze herinnerde zich opeens de wens die Bart als laatste had aangegeven: “Iets langzamer lopen. Ik kan mijn eigen voeten niet volgen!”
Ze stopte abrupt aan het begin van de zaal. Ze keek Bart aan en nam vervolgens hele rustige passen.

En hetgeen Bart nog nooit gedaan had gebeurde: Hij draaide zijn hoofd naar Maaike, keek haar aan en toverde een adembenemende glimlach op zijn gezicht. Er was contact! Op deze manier bedankte hij Maaike voor alles wat ze voor hem deed. Dat hij daadwerkelijk gehoord was en dat zijn wensen tot uitvoer waren gebracht.
Ze wist niet hoe snel ze aansluitend Annelies moest bellen. Tranen van geluk rolden bij beiden over de wangen.

Bart is weer in zichzelf, kijkt niemand aan, maar ze weten nu dat hij zich echt goed voelt en gelukkig is met de kleine veranderingen die zijn toegepast in zijn leven. Ze hebben voor Bart een verschil gemaakt.