Communicatie, het blijft een veel besproken onderwerp. Twee belangrijke punten zijn de tone of voice, de manier waarop dingen gezegd worden en de energie die er met het bericht meekomt.
Zo belangrijk en soms zo ingewikkeld om de boodschap op de juiste manier bij de ontvanger te krijgen.
Zo was ik gisteren bij een tabakszaak in de stad. Je hebt daar twee toonbanken. Eentje voor de algemene dingen en de ander, pal ernaast, voor de post. Ik had grote enveloppen met rouwkaarten in te leveren, dus toen de vrouw achter de eerste toonbank vroeg of ze me kon helpen, tilde ik een van de enveloppen uit mijn tas en vroeg of ik die bij haar in kon leveren.
‘Daarvoor moet je daar zijn’, zei ze scherp en kortaf en knikte met haar hoofd richting de andere toonbank. ‘Anders krijg je geen bewijsje’.
Terwijl ik de envelop weer terug in de tas stak zei ik ‘Nou, rustig maar!’
En daar was de kering in haar tone of voice.
Beduidend rustiger herhaalde ze haar zin nog een keer. En dat kwam bij mij net even iets vriendelijker binnen.
Soms ligt het ook aan een klein woordje in je tekst, die de zin net wat aanscherpen.
We hadden een tijdje wekelijks een vrouw in huis, die ons rommelige huishouden wat op orde bracht, het sanitair weer fris deed ruiken en de woonkamer en keuken schoonhield.
Het is rommelig hier, dat geef ik ruiterlijk toe. We leven hier als creatievelingen en zeker niet in een minimalistisch ingericht huisje. We genieten van de spulletjes in de kamer, waar we herinneringen aan hebben en storen ons niet aan een extra stapeltje papier, rond slingerende hondenspeeltjes of een paar sokken onder een stoel. Rommelig, maar niet vies.
De vrouw zat op een van haar eerste dagen, voor ze met de schoonmaakronde begon, aan een kop koffie en vertelde uitgebreid over de andere huisjes die ze ook schoon hield.
‘Ik kom eens in de veertien dagen bij een vrouwtje die alleen woont. En daar is het ook niet zo schoon’, zei ze.
Die ‘ook’ die deed het hem. Ik schoot in de lach. Ze heeft het zelf niet gehoord
Och ja, we praten wat af in het leven. En het ene moment kun je meer van de ander hebben, dan de volgende keer. Ik probeer wel na te denken voor ik wat zeg, maar soms komt het er ook wel eens wat bot uit. Een grapje naar een cursist die net wat harder overkomt, dan ik bedoeld had. Een zinnetje die er net wat krom uit rolt, waardoor hij van positief half naar negatief gedraaid is.
Het is vaak de energie die meekomt, die meer zegt dan de woorden die er aan vast zitten. Als we die kunnen voelen, dan zijn we al een heel stuk verder en hoeven we over woordjes als ‘ook’ niet altijd meteen te struikelen. De vrouw hier thuis was zich er totaal niet van bewust.
En ondanks dat ik nu zo met de emotie rond de rouwkaarten wat meer geraakt was, zal ik de volgende keer het wederom op deze manier tegen de vrouw in de winkel zeggen. Puur op de energie die ze met haar zinnen mee had gegeven.
Wees alert bij wat je zegt en welke energie en welke woordkeuze je gebruikt. Luisteren en bovenal voelen, dan heb je de helft al gewonnen in de wereld die communicatie heet.
Hoe sta jij daarin? Let je zelf ook wel eens op, welke woorden, welke energie en welke tone of voice je gebruikt? Soms is het maar een kleine aanpassing, waardoor het gesprek een meer positieve wending kan krijgen. Herken je dit zelf ook bij anderen of bij jezelf?
