Waar wil jij over vijf jaar staan? Een vraag die geregeld gesteld wordt. Wat nou als jij het vanuit je hoofd a wil en het eigenlijk b gaat… simpelweg omdat je dat vele jaren eerder met jezelf hebt afgesproken? Durf jij te vertrouwen dat de juiste plannen op het juiste moment van de plank stappen en zeggen: ‘Hier ben ik! Het is er nu de tijd voor!’
Als je jezelf als ondernemer een beetje serieus neemt, moet je wel aan toekomstplanning doen. Althans, dat doet men beweren. Zo is een vraag die menig bedrijfscoach stelt; ‘Waar wil jij over vijf jaar staan?’ Of zes of zeven.
Mij is die vraag door de jaren heen ook een aantal keer gesteld. Steevast was en is mijn antwoord: ‘Ik heb geen idee!’
Ik wist 10 jaar geleden niet dat ik in een super korte tijd een vijftal boeken zou schrijven, een opleiding uit de grond zou stampen waar honderden mensen aan deel zouden nemen, dat ik zou samenwerken met 30 trainers, een platform zou maken voor groei en bewustwording en zou zijn verhuisd van het oosten van het land terug naar het westen van het land. Geloof me, dat is nog maar een kleine greep uit mijn afgelopen decennium.
Je pakketje gemaakt, nog voor je geboren werd
Als ik terugkijk zie ik wel wat er allemaal gebeurd is. Maar dat niet alleen, ik zie ook de groei, ik zie wat er voor nodig is geweest om het een en ander te hebben kunnen realiseren. 10 jaar geleden belde ik nog als zzp’er voor een designbureau in Den Haag. Afspraken maken met grote bedrijven. Ik schreef al wel afstemmingen, we waren rond deze tijd net tien weken getrouwd en mijn man was net terug uit het ziekenhuis na een hartinfarct en een fikse operatie.
Door de jaren heen heb ik iedere keer in het moment geleefd, geen plannen gemaakt voor over een jaar of over vijf jaar. Ik ben van mening dat je plan al klaarstaat. Dat heb je eerder afgesproken. Je pakketje gemaakt… nog voor je geboren werd. Welke stukken uit te werken, wat te ontdekken, waarin te groeien, wat te realiseren. Op welke manier dat gebeurt is jouw leven. Iedere keer een andere keuze, iedere keer mogelijkheden, opties. Het dient zich aan, het komt voorbij en het is aan mij om het te zien en er wel of niet iets mee te doen.
Mijn roman uitgeven past nu als een jas!
Ik hoef niet na te denken waar ik over vijf jaar sta. Ik beleef het moment NU en daarin voel ik wat er nú nodig is. Dat is voor mij belangrijk. Stel dat ik had gezegd ik wil in een jaar mijn roman geschreven hebben, dan had het een ander boek geworden. De lessen die ik nu in de jaren dat ik aan het schrijven ben geleerd heb zijn enorm. Ik ben ondertussen ook verhuisd, gebruik ook weer mijn meisjesnaam, mijn bedrijf heeft door de jaren heen op diverse vlakken een enorme groei doorgemaakt en ik ben zelf uitgever geworden. Allemaal factoren die er voor hebben gezorgd dat het voor mij nu goed voelt als mijn debuutroman op dit moment uitgegeven zou worden. Een mooier moment kan er niet zijn! Ik ben er druk mee bezig en hoop hem dit jaar nog uit te kunnen geven.
Ik hoef niet na te denken wat er zou zijn gebeurd met mijn bedrijf als ik wellicht toch vijf jaar geleden… of als ik…. Of misschien toch… Nee, niet nodig.
Ik heb op dit moment al 14 jaar een goedlopend bedrijf, werk samen met geweldig fijne mensen, heb ruimte om te groeien en die dingen te maken die anderen dichter naar zichzelf brengen, ik geniet en het is zoveel rustiger dan maar op lange termijn te moeten plannen. In mijn beleving komt het toch zoals het komt. Ik heb het al ruim 54 jaar geleden met mezelf afgesproken.
Alles wat ik doe heeft nut en verbindt zich aan het grote geheel wat 'mijn leven' heet
Waarom zou ik nu iets vanuit mijn hoofd gaan plannen voor over vijf jaar… mezelf in allerlei bochten wringen om iets op lange termijn te gaan realiseren… terwijl ik niet weet of dat het wel is wat ik eerder afgesproken heb… en daarmee wellicht andere prachtige kansen laat liggen… die wellicht meer voldoening zouden opleveren of me veel verder brengen dan ik nu kan overzien?!
Oké alert blijven doe ik wel. Niet achterover leunen en denken dat het zelf komt aanwaaien. Nee, dat is een ander verhaal. Ik kijk geregeld terug; wat is er gebeurd, waarom is dat zo gelopen, wat kan ik daar uithalen, wat brengt het me nu, met welk ander stukje staat het in verbinding, hoe kan ik het wellicht nog integreren, welk bouwsteentje is dit geweest??
Alles wat ik gedaan heb, gedacht heb, niet gedaan heb, alles heeft nut gehad. Op welke manier dan ook. Het past altijd ergens aan vast.
Ik zie ook wat er in het nu ontstaat. Keuzes die ik maak, plannetjes die ik oppak, ideetjes die ik uitwerk. Ik raak niet in paniek als iets niet meteen naar wens gerealiseerd wordt. Misschien is het niet voor nu, was de opstart leuk en goed maar is het voor strakjes. Ook goed. Het komt niet voor niets nu alvast voorbij. Ik kijk, rijg, plak het aan elkaar, leg het tijdelijk weg, overzie het grotere geheel.
Ben jij een 'lang-vooruit-planner'?
Ik heb hartstikke leuke plannen, absoluut! Ik realiseer door de jaren heen ook het ene na het andere project. Maar ze mogen zelf op het juiste moment van de plank afstappen en zeggen: ‘Hier ben ik, het is er nu de tijd voor!’ Ongeacht wat de uitkomst wordt. Alles speelt mee in het leven, alles met een eigen rol, een eigen doel, alles op een eigen tijd en alles om mij vooruit te brengen in mijn leven. Op welk vlak dan ook.
Hoe is dat voor jou? Ben jij een ‘vijf-jaar-vooruit-planner’? Of vertrouw jij ook op wat je eerder hebt afgesproken en stroom je mee in het hier en nu en blijf je alert om je kansen nu te pakken en je dromen te realiseren?
Dank, deze kwam voor mij precies op het juiste moment! 💚
Dat is dan helemaal mooi op tijd, lieve Carla. Doe er je voordeel mee!
Precies dit is wat er nu bij mij gebeurt. Ik had mooie plannen voor mijn bedrijf. Een duidelijk doel voor ogen en ben hier ook hard aan het timmeren. Op dit moment past mijn doel echter even niet meer in ons gezinsleven en voel ik dat het wat kleiner mag blijven nu. Dus stroom ik mee en vul ik mijn tijd met dat wat wel past. Een mooie workshop gaan verzorgen en fijne Luisterkind afstemmingen blijven schrijven in plaats van een heel traject voor drukke mama’s te gaan maken. Die laatste gaat zeker op de plank en mag er op een later moment af gaan stappen. Dankjewel Diana, voor deze mooie bevestiging!🙏
Zo fijn, Ilse, dat je jezelf volgt. Inderdaad op de plank, de voorzet gedaan en het stapt er later wel weer af. Mee blijven gaan in wat voor jou goed voelt en niet anders. Je doet het goed! Zo kom je het meest ver. Benieuwd naar je workshop en blij uiteraard met alle Luisterkind-afstemmingen die je maakt.
Ik plan eigenlijk nooit iets. Als mij iets pakt dan duik ik erin en vertrouw erop dat t voor mij bedoelt is en dat ik ervan kan /mag leren. Eigen tijd en plaats en ga nee net de flow de ene keer duurt t wat langer als de andere keer naar altijd waardevol.
Ja zo ja! Alles op het juiste moment.
Mooi Diane!
Dankjewel
Mooi! Fijn om te lezen en zo herkenbaar. In de praktijk brengen vind ik soms nog wel wat lastig. Thanks for sharing!
Oefening baart kunst … en iedere keer weer terugkijken dat het toch gewoon allemaal klopt en bij elkaar hoort schept steeds meer vertrouwen!
Zó helder en herkenbaar. Ik heb ook altijd moeite met die toekomtsvraag. Maar, in een tijd waarin ik het perspectief kwijt was, heeft die vraag mij wel geholpen om uit het dal te klimmen. Toen kwamen er nog allemaal wensen naar boven…. En zie daar! I am on way! Alweer 11 jaar verder. En heel veel stappen gezet, intuïtief. Want zodra mij hoofd zich teveel gaat bemoeien gaat de flow eruit.
Wat een verademing. Niet mee lopen in de ratrace, gewoon je eigen pad in eigen tijd. Dat geeft ruimte. Ruimte om te bewegen en dat gebeurd nu. De ene week volop en de ander weer wat minder. En dat is goed, hoewel er toch soms druk van buitenaf komt, tenminste, zo voelt het. Maar dit stuk bevestigd weer dat het in mijn eigen tempo mag. BEdankt.
Graag gedaan Ineke.
Nou zeker geen vooruit planner. Stap voor stap merk ik waar ik heen gebracht wordt. Dat houdt mij open en nieuwsgierig. En steeds meer vertrouw ik op mijn eigen tempo en dat voelt zoveel rustiger dan meegaan tegen de stroom in. Ik merk als ik dit stap voor stap doe er toch ook nog genoeg hobbels te nemen zijn waarvan ik mag leren.
Dat voelt heerlijk Marilyn, ik zucht ervan…. zo ontspannen en zo vol rust … blijf ervan genieten.