Donderdag 12 november
Ik kan er niet omheen; mijn schrijfverblijf moet nu echt eens opgeruimd. Het is een kleine opslagplaats geworden van alles wat ik de afgelopen weken en maanden even niet
nodig dacht te hebben en wat uit het zicht van het oog mocht verdwijnen. Het voelt altijd goed om hier weer orde te scheppen. De energie in mijn schrijfverblijf is sowieso altijd rustig en fijn en ik ben er ook graag.
Het is echt mijn kamertje, met allerlei spulletjes overal en nergens. Een muur met ansichtkaarten met lieve teksten, die ik van verschillende mensen heb mogen ontvangen. Twee planken vol met kleine prullaria die bijna allemaal een eigen verhaal en herinnering hebben. En ook het kunstwerk, die ruimtelijk ontwerpster Mira voor de boekpresentatie van mijn boek ‘Luisterkind’ gemaakt heeft, heeft een mooie eigen plek. Er staat ook een boekenkast in mijn schrijfverblijf, met boeken en kaarten en foto’s en frutsels. En er staat een luie stoel. Een fijne stoel, waar ik graag in zit.
De kamer is niet groot, maar dat hoeft niet. Het gaat er om dat de energie er stroomt en dat het mijn fijne schrijfverblijf is. En dat is het.
Ik ga opruimen, alles weer op z’n plek, weggooien wat weg mag en als laatste mijn laptop weer een centrale plek op het bureau geven. Ik heb er zin in!!
Vrijdag 13 november
Een boek schrijven is altijd zo’n heerlijk broedproces. Althans, bij mij. Er passeert dan van alles in mijn hoofd, nog voor er een letter op papier staat. Soms word ik blij van die flarden en voel ik wat het de mensen kan brengen. De andere keer merk ik dat er emoties naar boven komen en voel ik hoe het mijn eigen persoonlijke stuk gaat raken. Ik ben de afgelopen weken vaak genoeg even volgeschoten.
En echt, dan dacht ik: ‘Ga ik dit wel aan? Ga ik dit stuk daadwerkelijk helemaal uitwerken? Ga ik echt zoveel tijd en ruimte geven aan een boek wat over Ongewenst Kinderloosheid gaat? ’ De vraag is, hoe diep ga ik er in? Maar ik ken mezelf wel een beetje…
En nu is het vrijdag en kan ik eigenlijk niet wachten tot het volgende week is. Ik heb nog een beursweekend voor de deur. Niet echt de tijd en ruimte om eerder te starten. En dat geeft ook niet. Alles heeft een eigen tijd, een eigen specifiek moment. En voor mij is dat volgende week.
Dinsdag 17 november
Tjonge jonge, vanmorgen lag ik voor vijven al wakker. Ik dacht wat meer uit te slapen. Maar nee, het klokje tikt, de nieuwe week is van start. Gisteren goed bijgekomen van een mooi beursweekend en vandaag is dan de ruimte om van start te gaan. Ik draaide en draaide in mijn bed. Eruit? Nog niet eruit? Sowieso ga ik vanmorgen nog naar een goede vriend toe om even bij te kletsen en samen te lunchen. En vanavond ben ik in Apeldoorn bij een vriendin.
Het is niet zo, dat er dagen achtereen geschreven kan worden. Dat lukt sowieso niet. Althans, bij mij lukt dat niet. Het is nu 6.15 uur en ik zit beneden, nog in slaaptenue. De houtkachel brandt, Evike ligt nog lekker te snurken en poes Weazle is net naar buiten. Ik denk dat ik eerst maar eens onder de douche ga en dan mijn document Project Ooievaar ga openen. Het is de werktitel he, nog niet de titel van mijn boek. Die officiële titel suddert al wel in mijn hoofd hoor, maar kan nog 100 keer aangepast worden.
Ik voel de kriebeltjes naar boven komen…. Ja hoor, dat zit wel goed vandaag. Er komen zeker letters op papier! Ik ga douchen en van start.
