Mensen vragen mij wel eens of ik het niet lastig vind dat ik andere vrouwen wel zwanger zie worden. Of ze complimenteren me, dat ik altijd zo positief reageer en zo blij voor ze ben als de kinderen er zijn en dat ik altijd zo vrolijk meedenk en betrokken ben.
Ja, ik vind het wel eens lastig, ja het doet wel eens pijn, ja het brengt me wel eens flink van m’n stuk…. maar ik heb me ooit iets voorgenomen…. in het begin van mijn wens om zwanger te worden, zo’n 26 jaar geleden …….
Ik heb me toen voorgenomen dat ik niet wil dat ik door mijn eigen verdriet van het niet hebben van kinderen, de kinderen van de ander niet ga zien… En ik ben O zo blij dat ik mezelf dat voorgenomen heb.
Ik zou me voor mijn kop slaan als ik mijn lieve nichtjes en neefjes niet had zien opgroeien door mijn eigen boosheid of verdriet. Of dat ik het aanbod van een vriendin om bij de bevalling van haar dochter te zijn had afgeslagen en ik dit prachtig wonder niet had bijgewoond uit frustratie of jaloezie.
Ik zou er nu enorm van balen als ik niet open had gestaan en genoten had van de logeerpartijtjes, de broodjes die we gebakken hebben, het ophalen van school, de dagen dat ik oppas was, de uitjes die we met elkaar gemaakt hebben, de blijdschap bij het diplomazwemmen en de avondvierdaagse of de afscheidsmusical van school. Ik heb het allemaal meegemaakt. Niet als moeder, maar als tante, als Diana, als de buurvrouw… en ik heb er allemaal van mogen genieten en ik geniet er nog steeds van! Ik heb ze van 0 af aan gevolgd en nu gaan ze het huis uit, nu krijgen ze vriendjes, nu studeren ze af, nu halen ze hun rijbewijs, nu sturen ze mij een kerstkaartje, nu moeten ze een opleidingskeuze gaan maken, nu starten ze bij hun eerste werkgever, nu komen ze laat in de nacht thuis van een avondje stappen, nu bakken ze een taart voor mij en schenken ze voor mij een kopje koffie in.
Ik heb mijn eigen verdrietjes en mijn eigen tranen, gewoon op mijn eigen momenten. Die zijn er nog steeds. Ook na al die jaren. Maar dat neemt niet weg dat er heeeeel veel leuke en mooie en fijne kinderen in mijn leven zijn en die volg ik maar wat graag! Stuk voor stuk! Van klein naar groot en verder!
