Wanneer hebben we besloten dat wij het weten
Dat we onderscheid maken tussen groot en klein
Tussen laag- en hooggeschoold
Tussen vrouw en man Wanneer hebben we besloten dat de een beter is dan de ander
Wanneer hebben we dat onderscheid gemaakt
Wanneer hebben we toegestaan dat we elkaar niet meer zagen zoals we zijn
Ieder met een eigen kleur, een eigen achtergrond, een eigen cultuur,
eigen gewoontes en eigen wensen
Wanneer hebben we besloten dat we daar een mening over moeten hebben
Wanneer hebben we de handen in elkaar geslagen en met elkaar een akkoord gesloten
Dat we het zo gaan doen. Dat we dat goed vinden, dat we daar blij van worden.
Wie heeft het besloten? Wanneer is het besloten?
Hebben ze toen voorzien wat het ons nu brengt?
De verdeeldheid, de groeiende pijn en de onmacht bij kind en volwassene
Je kan niet zien waar we precies gestart zijn
Maar je kan wel voelen waar we nu staan en wat er nu gebeurt
Regels, overtuigingen, het lijkt gemeengoed te worden
Niemand mag meer zijn zoals hij of zij is. Altijd moet het anders.
Ego’s, afgunst, jaloezie, denigrerend, verheffend in alle lagen van de bevolking
Geïndoctrineerd door commercials, door media, door zoveel verschillende mensen om ons heen
Wanneer gaan we onze eigen kracht weer aanboren
Wanneer gaan we de ander weer zien als mooi en als uniek
Wanneer gaan we weer beseffen dat we samen op deze aarde leven
De een niet beter dan de ander
De ander niet minder, de ander niet rijker, maar gelijk
Wanneer hebben we die oogkleppen voor gedaan
En wanneer gaan we ze weer af doen?
Wie moeten we daarvoor aanspreken
Naar wie mogen we wijzen?
Onze ouders, onze voorouders of zelfs de generaties daarvoor?
Ooit was de wereld één, ooit waren we met elkaar
Kunnen we dat ooit weer realiseren?
Het begint als we elkaar weer zien als mens
Als we wat is geweest achter ons durven te laten
En elkaar recht in de ogen durven te kijken
en onszelf daarmee laten zien zoals we zijn
Breekbaar, kwetsbaar, maar zeker ook sterk, puur, eerlijk en oprecht.
Niemand beter, niemand anders.
Wanneer gaan we de wereld weer omarmen
Wanneer gaan we onszelf weer vertrouwen en die innerlijke kracht weer naar boven laten komen
Geen angst meer voor meningen van anderen, maar geloven in je eigen woorden
Geloven dat het kan, dat het mogelijk is,
dat alles er is en dat alles gerealiseerd kan worden
Los van het toeziend oog van anderen, maar als uniek mens. Geen pijn, maar vertrouwen en liefhebben
Wanneer laten we oud zeer los en geloven we weer in de vrijheid en de liefde die in ons zit?
Wanneer stappen we uit die lange lijn van gewoontes en opgelegde overtuigingen?
Wanneer breken we eruit?
Wanneer gaan we weer zelf voelen en bepalen?
Wanneer gaan we weer voor echt geluk?
Kom, laten we het samen doen. Ieder voor zich en daarmee zo enorm samen.
Allemaal dezelfde kant uit, allemaal weer vertrouwen in de antwoorden in onszelf.
Geen druk meer van bovenaf, maar vrijheid vanuit het hart.
Laten we weer de handen in elkaar slaan, maar deze keer vanuit liefde en ruimte
Vanuit genieten van de mens en de natuur, van zorgen voor
En geven in plaats van nemen
Laten we weer een akkoord sluiten en er samen voor gaan.
Wij maken het verschil, met elkaar.
Want je bent zo mooi en je hebt zo ongelooflijk veel in je zitten
Kom, sta op en laat het zien want je kan zoveel
Geen beperkingen meer, geen twijfel en angsten, maar vooruit
Vooruit, een mooie toekomst tegemoet. Met elkaar
Zoals het ooit was mag het weer worden. Hoe lang geleden dat ook was, niet over nadenken.
We kunnen het! Daar mogen we naartoe!
