Wedden dat jij ook iets niet durft?

‘Ik durf het niet’, zei ik tegen de vriend op het beeldscherm. Hij schoot in de lach en kon zich maar moeilijk voorstellen dat ik dat niet durfde. Maar ik was serieus. Ik durfde het echt niet. Een paar weken had ik al zitten dubben; wel niet, wel niet. Maar echt tot een besluit was ik niet gekomen. Het was voor mij al een hele stap dat ik in het Skypegesprek vertelde dat ik leed aan uitstelgedrag omdat ik de knop niet durfde in te drukken.

Nóg een dagje uitstellen dan maar
Hij ging akkoord dat hij me online zou helpen. Gewoon even samen kijken. Twee zien meer dan één. ‘Morgen samen doen dan?’ Zo kon ik het nóg een dagje uitstellen. We spraken af, morgen om tien uur online.
’s Avonds in bed sloeg ik me ineens voor mijn hoofd. Hoe eenvoudig was het nou helemaal en waarom had ik het niet gewoon gedaan? Pagina opzoeken, juiste programma kiezen, betaling doen en klaar.

De volgende ochtend stond ik vastberaden op. Ik ging niet langer onder de tafel zitten van angst. Ik wilde immers vooruit, dus dan moest ik die drempel wel pakken. Een half uur voor de afspraak drukte ik met een grote smile op mijn snoet op de knop ‘In mijn winkelmandje’ en voor ik het wist had ik betaald. Zo moeilijk was het dus echt niet. Een rondedansje door de kamer volgde. Ik had het maar mooi gedaan.
De vriend moest lachen toen ik het hem kort daarna vertelde. Hij kon er nog niet helemaal bij dat dit zo’n stap voor mij was geweest.

Als de weg vrij komt … oei dat is spannend
De grote vraag was eigenlijk waarom ik het niet durfde. Ik wist precies welke versie van het programma ik wilde hebben. Dat had ik al eerder uitgezocht… Er stond eigenlijk niets in de weg. En dat was exact wat het was;  er stond niets in de weg.
Met het kopen van het programma zou er iets nieuws opgestart worden, nieuwe dingen te ontdekken, nieuwe wegen bewandelen, nieuwe uitdagingen aangaan, ik kon dat nog niet overzien. Dát was het spannende stuk!

Soms lijkt het moeilijker dan het is, he? Dat je denkt dat het echt zo ingewikkeld of eng is dat je er maar niet aan begint. Spannend, want wat komt er achter vandaan?
We doen dan maar liever geen stap, we staan gewoon aan de grond genageld en laten het moment aan ons voorbij gaan. Zo zonde, want eigenlijk willen we het zo allemachtig graag.
Dan zijn we ook nog eens kanjers in het bedenken van excuses en van het voorrang geven aan andere activiteiten. Waarbij we echt wel  weten dat we uitstellen en onze wens zich tegelijkertijd maar blijft aandienen. Geregeld kunnen we het op die manier wat langer van ons bordje schuiven, maar het weet altijd weer z’n weg terug te vinden.

Je hebt geen andere keuze dan ‘doen’
Dat het zich iedere keer weer aandient is bijna logisch, want als je iets zo graag wilt en je voelt dat het echt de volgende stap is dan is er eigenlijk geen andere keuze dan het te gaan doen. Hoe spannend het ook is. Een onbekend stuk levensreis. Wees eens eerlijk naar jezelf; al die vorige nieuwe stappen waren ook ooit onbekend. Zie waar die je tot nu toe gebracht hebben. Dan kan deze nieuwe stap er toch ook wel bij?

Je weet niet wat er achter vandaan gaat komen. Je weet niet of het datgene gaat bieden wat je voor ogen hebt of misschien zelfs meer! Zo meteen valt het tegen, dat kan ook. Maar hé, als je niets doet zal je dat ook nooit weten. Even een aanloopje nemen is geen enkel probleem, twijfelen ook, spannend vinden ook… zolang je aansluitend maar wel op die knop drukt! Op naar nieuw, op naar datgene wat je zo graag wilt. Laat het niet liggen, zo zonde!